Thatcherism'in yoğun günlerinde, İngiliz hükümeti bankalar, çelik şirketi, havayolu, limanlar ve kamu hizmetleri gibi hemen hemen tüm ticari varlıklarını sattı. Bu varlıkların çoğu, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra İşçi Partisi hükümeti kontrol altına almışken hükümete mülkiyet altına girmişti.
Savaş sonrasında bu endüstrileri etkileyen sorunlar, başka yerde (Elektrik Yasaları kitabında ve çok sayıda makalede) tartıştıkça, kamulaştırmaya ihtiyaç duyulmadı. Ancak İşçi Partisi, kamulaştırmanın sorun ne olursa olsun bir çözüm olduğuna karar verdi.Partinin anayasası 1918'de yazılmıştı ki bu da sonuçta sol için oldukça iyi bir yıldı.Millileştirme ideolojik ve ekonomik bir karardı. Özelleştirme de buydu.
Bunu biliyoruz çünkü yarım yüzyıldan daha uzun bir süre sonra, 1980'lerde Thatcher, üretim araçlarının devlet tarafından sahiplenilmesi hükümetin vatandaşlık özgürlüklerini azaltmasına izin vereceğini söyleyen FA Hayek gibi düşünürlerin etkisi altına girdi.
Hayek, 20. yüzyılın başlarında Avrupa'daki Faşist ve Komünist rejimlerin ekonomiyi nasıl kontrol altına alıp egemenliğini sürdürdüklerini gördü. Hükümetin ekonomi ile daha az ilgilenmesi özgürlüğü ifade ediyordu. Sonuç olarak, çeşitli endüstrileri özelleştirmek, Thatcher programının önemli bir parçası oldu. Buna ek olarak, hükümet, eski hükümet varlıklarını halka satmaktan nakit enjeksiyonları takdir ettiler.
Hayek, belirtilmelidir ki, özel olarak kamu mülkiyetlerine kıyasla özel sektöre ait düzenlemelerin daha çok tercih edilmesini sağladı. Devlete ait bir elektrik ya da gaz şirketi ya da su tedarikçisinin özelleştirilmesi hükümet mülkiyetinde gelişen tüm sorunları çözecek hükümet buna inanmış görünüyordu. Ancak, tıpkı kamulaştırma durumunda olduğu gibi, hükümet de özelleştirmenin çözüm olduğunu gösteren çok az kanıt sağladı.
Bir örnek için elektrik endüstrisini kullan. İki yıldan fazla süren reformlar, reformcuları 1918'de rahatsız eden sorunların çoğunu iyileştirdi. Ve son sorunun çözülmesi, eski imtiyazların sona ermesi, endüstrinin ulusallaştırılmasına gerek olmadan kolayca ele alınmış olabilirdi.
İlgili: OPEC Anlaşması Haziran'da Sona Erdi
İki ana karar, kamulaştırmadan sonra elektrik kullanıcılarına zarar verdi. Birincisi, Britanya'nın ulusal maden ocaklarından alınan aşırı pahalı kömüre güvenme kararıydı.İkincisi ise, hükümetin, askeri ve ihracat amaçlı yerli bir nükleer endüstrinin geliştirilmesi için endüstride tamamen ekonomik olmayan bir nükleer program hazırlaması konusundaki ısrarıydı. (Muhafazakârlar kömür politikasıyla birlikte gitti ve nükleer politikayı Thatcher gününden önce itti.) Bu sorunlar sahipliği değiştirmeden halledildi.
